Roparun 2010

Afgelopen weekend was het dan weer zover. De Roparun, al voor de 19e keer, de langste estafette loop over meer dan 500 kilometer. Een team bestaat uit max 8 lopers en verder dan chauffeurs voor de diverse bussen, fietsers, masseurs, catering en de teamcaptain. Team 138 Defensie Helikopter Command bestond uit 29 personen. Het is een hele klus om een team compleet te krijgen. De uiteindelijke lopers geven aan de teamcaptain hun looptijden door, gelopen tijdens wedstrijden, en daar wordt dan het totale loopgemiddelde van het team mee berekend. Voor ons was dat 12,9 km/u. Naar de organisatie hebben we 12,7 opgegeven want je weet niet hoe je je houdt gedurende de race. Als voorbereiding heb ik enkele 1/2 marathons gelopen en daarnaast 4 x per week een looptraining. Als team hebben we in de buurt van Den Helder een trainingsloop gedaan over 50 km, compleet met busjes, fietsers en natuurlijk de lopers. beoefend werd het wisselen tussen de lopers en loopteams.
De lopers worden dan in twee groepen van 4 lopers verdeeld zodat iedere groep ongeveer sterk cq snel is. Bij zo’n loopgroep horen dan 2 fietsers om gedurende de loop bij de loper te blijven cf het reglement. Verder een klein busje met 2 chauffeurs om je te verplaatsen en je spullen mee te nemen. Verder dienen de fietsers en de chauffeurs goed hun opgegeven route te bestuderen, want er niets vervelender dan verkeerd te lopen en daardoor meer kilometers te maken dan nodig. In elk busje gaan ook nog eens drie extra fietsen mee omdat je op sommige stukken niet met de bussen mag komen en dan moeten de lopers tussen hun loopbeurten op de fiets mee. De meest gebruikte taktiek is om met de lopers elke keer een kilometer te lopen om dan te worden afgelost door een van de andere drie uit het busje. Met z’n vieren loop je dan een vooraf afgsproken afstand. Daar wacht dan het andere viertal met hun eigen bus 9met fietsen), fietsers en chauffeurs. Wij hadden ook nog een grote touring bus mee voor de rest van ons team. Achterin waren de banken eruit gehaald om daar te kunnen slapen op de zelfgemaakte bedden. Wat heb je dan nog meer mee: Voedsel en drinken, kookgerei, massage tafels en agregaat, stoelen, tafels noem het maar op. Terwijl het andere viertal verder gaat met lopen kun je eten, massage en rusten. Alles inpakken en door naar de volgende grote wisselplaats. De snelheid en de te lopen afstand bepalen je rusttijd want je moet wel op tijd wakker worden om weer te eten, evt een massage en te kleden voor je volgende “etappe”. Veel meer dan een anderhalf uur slaap heb je niet om dan wederom zo’n 50 kilometer te lopen. Dit gaat dan zo de hele race door. De tweede nacht is killing. Je hebt dan al weinig geslapen en moet dan weer een nacht door.
Zaterdagochtend naar Parijs en daar aangekomen gegeten en alles nogmaals doorgenomen en de spullen verdeeld over de busen. Vanwege ons opgegeven snelheid moesten we om 22.07 uur starten. De langzamere teams waren al eerder gestart. Dit was bepaald door de opgegeven snelheid en aankomst rond 15.00 uur op de Coolsingel. Voor ons waren meer dan 240 teams al gestart van de 275. Ik zat in team B en mocht daarom eerst even rusten om dan rond 01.30 de voorbereidingen te treffen voor mijn eerste “etappe” over 54 kilometer. De snelheid zat er met 13,91 km/u goed in. Het andere loopteam vindt dat niet leuk want hoe sneller wij lopen hoe korter hun rust. Dit gaat dan de hele nacht en dag door. Je ritme is lopen, massage/eten, rusten/slapen en wakker worden voor je volgende sessie. Ondanks dit wisten we toch het gemiddelde hoger te houden dan opgegeven. Hierdoor haal je ook steeds meer langzamere teams, die werken als een rode lap. Aan het begin van de tweede avond kregen we de melding dat de grote bus kapot was, iets met de koeling. Wij moesten starten en zijn gewoon gegaan. Via de telefoon hoorden we later dat we rustig aan konden doen want het vervangen cq repareren van de bus zou 4 uur duren. Het tempo ging omlaag naar 12 km/u en de stemming zakte ook iets. Dit is geen leuk bericht als je net lekker in Belgie door Zele loopt. Door deze stad loop je 7 km over een rode loper en de andere drie op de fiets. Gaaf om daar doorheen te lopen, een en al feest. Toen we weer bij elkaar waren kregen we een telefoontje dat de bus heel was: Gas geven en het tempo ging weer boven de 13. Omdat de bus te laat was vertrokken naar de volgende wisselplaats moesten wij door naar een volgende gelegenheid om ook het andere team de gelegenheid te geven voor rust en voorbereiding. Ondanks deze extra kilometers waren we daar eerder dan gepland en was de aflossing niet klaar om te vertrekken. Dat heeft wel wat tijd gekost. Ondanks dit bleven we gaan als een speer en haalden we steeds meer teams in. Teams die 6 uur eerder waren gestart. Bij de laatste grote wissel was het toch over voor de grote bus. Die moest worden omgewisseld. Dan is het een voordeel dat je bij Defensie werkt en via je contacten dit kan regelen. De lopers gingen gewoon door om door allerlei Nederlandse feestende steden te lopen, Steenbergen, Bergen op Zoom met een speciale ronde over het marktplein en bordes van het stadhuis. Burgemeester op de stoep voor de “high five” . Vanaf Klaaswaal kwamen dan de twee loopteams bij elkaar om dan zonder busondersteuning de laatste 38 kilometer verder te gaan. Zeven lopers op de fiets, bijgestaan door de twee reguliere fietsers met de route en zo door naar de Coolsingel. Dit betekent 7 kilometer fietsten en dan 1 kilometer hardlopen. Vreemde gewaarwording om na het fietsen te hardlopen. In het begin willen je benen niet (komt ook waarschijnlijk door de vermoeidheid) echt van start. Over de Erasmusbrug bij het laatste checkpoint wordt dan de tijd stop gezet. Rustig dribbelen naar het instapvak naar de rest van het team. Die waren na Klaaswaal al naar Rotterdam gereden. Iederen verzamelen voor de laatste 500 meter om dan met gehele team over de streep te gaan, onder luid applaus van de menigte. Lopers op een lijn en met een brok in je keel over de streep. Ja en dan daarna. Vermoeid, bezweet als je bent gaat het eerste biertje er goed in, snel gevolgd door een tweede. Daarna met de hele club naar de Van Ghent Kazerne om daar te douchen en schone kleren aan te trekken. napraten en dan naar huis. Ik mocht onderweg bij de McDonald langs de A13 uistappen (daar was ik zaterdagochtend ook ingestapt) en verder naar huis. Lekker eten ipv drankjes en snelle hapjes om later op de bank laat je alles nog een keer de revue passeren. Het was weer mooi.
Uiteindelijk zijn we als 8e team over de streep gegaan (232 teams ingehaald, bijna 7 kwartier voor de geplande eindtijd van 14.59.58 om met de tijdrangschikking van 39.08 uur met een gemiddelde van 13.26 km/u op de 19e plaatst te eindigen. Niet slecht. Volgend jaar weer: ik weet het nog niet. Dit was mijn 5e keer. O ja de dag erna geen spierpijn, tijdens het lopen soms last van een irritante achilles pees maar daar viel mee te lopen. Dat is trouwens ook al weer weg.

Kijk voor de laatste updates, tijden en meer video beelden eens op www.roparun.nl
Met de hartelijke loopgroeten Jan